تو همه ی کشور های اسلامی حرف از بیداری اسلامی و ایناست؛ اون وقت تو ایران ما سریال می سازند...

این همه حاج آقای عالی تو سمت خدا راجع به وحشت ناک بودن مرگ حرف می زنه و داستان سعد معاذ و این که پیامبر خودشون دفنش کردند و فشار قبر داشت و تو دعای ابو حمزه هم که می خونیم: اِرحم فی هذه الدنیا غربتی، و عند الموت کربتی، و فی القبر وحدتی، و فی اللحد وحشتی، و...؛ بعد مردمگناه کبیره می کنند و عذابشون اینه که تو کلاسای دانشگاه شرکت کنند و دوشنبه شب ها برن شمال و تازه بگن چه جهنمی از این بد تر!!!

می گم دوستان بیاین ما هم خود کشی کنیم بریم اونور بدون کنکور بریم دانشگاه و کلن حالشو ببریم. اگه دسته جمعی هم بریم که دیگه همه پیش همیم و کسی دل تنگ خانواده و اینا نمی شه!

خب همین چیزا رو نشون می دن که خواهر ده ساله ی من میاد می گه: به نظرت الان چند تا روح این جاست؟

قبل از هر کاری برید کوچه خیابون های شهرو یاد بگیرید که واسه تصور دچار مشکل نشید و نخواید بعد مرگ هم مسافت های طولانی رو پیاده طی کنید یا تو ترافیک بمونید!